Mijn allereerste keer op een groot podium

Hallo allemaal,

Vandaag iets totaal anders. Iets persoonlijks. Het gaat vandaag namelijk over mijn allereerste keer op een groot podium. Ik hoop dat jullie dit soort berichten leuk vinden. Ik vind het dan ook echt heel erg spannend om te doen. Maar het hoort bij mij en het past denk ik wel een beetje bij de blog en eens iets totaal anders is denk ik ook wel leuk!

Het verhaal van Oliver Twist 

Mijn allereerste keer op een groot podium was tijdens dat ik in de musical Oliver! speelde. Oliver! gaat over een arm, wees jongetje (Oliver, goh wat toevallig). Hij woont in een weeshuis, maar als hij daar om meer eten vraagt wordt hij verkocht aan een begrafenisondernemer. Daar loopt hij na de eerste nacht al weg. Naar Londen. Daar komt hij Dodger tegen, Dodger is een iets oudere jongen, maar net zo arm als Oliver. Maar Dodger zit bij een dievenbende. Oliver gaat daar ook in, daar zijn tenminste mensen van zijn leeftijd en krijgt hij eten en drinken. Maar op een dag tijdens het stelen worden ze betrapt. Iedereen renden weg behalve Oliver en hij wordt opgepakt. Maar al snel is duidelijk dat hij niets had gedaan. De man (die echt super rijk en lief voor Oliver is) die hem had beschuldigd voelt zich schuldig en laat Oliver bij hem intrekken. Maar daar zijn de mensen uit de dievenbende niet zo blij mee, vooral Bill Sikes (de grootste en slechtste boef van de stad) wordt bang dat Oliver hen zou verraden. Dus beveelt hij Nancy (zijn vrouw) om hem te ontvoeren, eerst wilt Nancy dat niet doen, hij zit daar toch goed denkt ze. Maar nadat Bill haar in elkaar heeft geslagen moet ze wel. Ze neemt hem mee terug naar het dievenhol. Maar Mr Bronlow (de man waar Oliver een tijdje woonde) maakt zich ongerust. En ook Nancy wil dat Oliver teruggaat naar Mr Bronlow. Daarom spreekt ze met Mr Bronlow af, dat hij Oliver om middernacht op de London Bridge kan komen ophalen. Nancy neemt Oliver mee, maar Bill Sikes komt erachter. Nog voordat Mr Bronlow bij Nancy is aangekomen neemt hij Oliver mee en vermoordt hij Nancy. Als Mr Bronlow Nancy daar dood ziet liggen snapt hij wel dat Oliver in groot gevaar is. De politie wordt erbij gehaald en Bill Sikes ontvoert Oliver. Uiteindelijk vindt de politie hem met Oliver bovenop het dak van een huis. Eerst dreigt Bill Sikes nog Oliver te vermoorden, maar de politie schiet Bill Sikes neer. Oliver is veilig en kan bij Mr Bronlow gaan wonen, die zijn opa blijkt te zijn! De dievenbende vlucht en Oliver ziet ze daarna nooit meer....

Mijn verhaal 

Ik weet het natuurlijk nog heel erg goed, de allereerste keer dat podium op. Je kijkt maanden naar deze dag uit en op het moment zelf, ga je kapot van de zenuwen. 

Het begint natuurlijk allemaal met audities, je schrijft je in en je hoopt maar dat je auditie mag komen doen. Als je dat dan dus mag doen, krijg je iets toegestuurd wat je in moet studeren. En dan breekt de dag van de auditie aan, je hoopt natuurlijk dat je door bent en als dat dan ook zo is dan heb je eventjes een feestje. Maar niet al te lang want er zijn nog meer rondes. Als je uiteindelijk alle rondes hebt gehaald zit je dus in de musical. Dan volgen de maandenlange repetities, niet alleen in de repetitie zaal, maar ook thuis! Je kijkt al die maanden zo lang uit naar de eerste keer dat het dan echt gaat gebeuren, dat je echt het podium op mag! 

Ik weet het nog heel goed. Ik ging klaar staan voor de eerste scène. En ik was zo nerveus, niet normaal. Ik dacht echt dat ik flauw zou gaan vallen. Het duurde zo lang en toen kwam iemand melden dat er iets mis was met de techniek dus dat de show later zou gaan beginnen. Nou geloof me, dat maakt je niet echt rustiger of zoiets. Het maakt je alleen maar zenuwachtiger! Een tijdje later kwam er weer iemand om te zeggen dat ik klaar mocht gaan staan. Het was 5 minuten voor aanvang van de show. Overal zag je backstage mensen nog heen en weer rennen met kostuums of zenders. Maar dat waren mensen die niet in de eerste scène zaten. Die 5 minuten voor aanvang leken wel 5 uur. Ik heb echt het idee dat ik uren daar klaar heb gestaan en gewacht heb op het moment dat ik op mocht gaan. Uiteindelijk is dat dus maar 5 minuten geweest. Na 5 minuten hoorde ik het orkest beginnen met het eerste nummer. Het doek ging langzaam op en ongeveer 20 seconde later mocht ik op. De adrenaline gierde door mijn lijf. Ik was zo blij en gespannen. Toen ik mijn eerste stap op het podium zette was de spanning meteen voorbij! Ik voelde me gewoon geweldig!! De eerste show ging geweldig en het applaus uit de zaal was oorverdovend. Het was een van de mooiste momenten ooit!

Ik heb Oliver daarna natuurlijk nog heel vaak gespeeld en elke keer weer kreeg ik die adrenaline boost op het moment dat ik klaar ging staan. Maar ik ben nooit meer zo zenuwachtig geweest als de eerste keer. En daar ben ik blij om! Adrenaline is goed en gezonde spanning ook. Maar de spanning die ik had was niet echt gezond meer ;). 

Het was echt een geweldige ervaring en een van de mooiste dingen ooit!! Ik ben nog steeds heel blij dat ik dit heb mogen doen! 

Vinden jullie dit soort berichten leuk? 

foto: dmcitygent.demorgen.be